Πόσος σημαντική είναι

η αγκαλιά των γονέων…

   Το παιδί που δεν αγκαλιάζεται από πολύ νωρίς στην ζωή του, όπως η κοιλιά της μάνας του το αγκάλιαζε για 9 μήνες, για αρχή ασυνείδητα θα συνειδητοποιήσει ότι κάτι του λείπει, πράγμα που θα το κάνει ανήσυχο... Στην συνέχεια θα αρχίσει να ελκύεται, να κολλάει, σε οτιδήποτε του παρέχει πρώτα την αναγνώριση της ύπαρξης του και στην συνέχεια την ασφάλεια του.

    Το κενό της αναγνώρισης και της ασφάλειας θα πρέπει να καλυφθεί, να απαντηθεί και είναι τότε που οι "αγκαλιές" του κόσμου θα έρθουν... Κάθε αγκαλιά, είναι επέκταση κάποιου, το θέμα είναι, ποιου; Ποιος θα "αγκαλιάζει" το παιδί σου στην απουσία της δικής σου αγκαλιά ως πατέρα και μητέρα; Όταν τελικά θα θελήσεις να αγκαλιάσεις το παιδί σου, θα μπορείς; Θα έχει νόημα; Είναι σε κάποιο, ίσως σε μεγάλο βαθμό, ψυχικά αποκομμένο από εσένα το παιδί σου, για αυτό και ο λόγος σου από ΠΟΛΥ νωρίς δεν είχε βαρύτητα...

    Μιλώντας για αγκαλιές φυσικά δεν εννοώ μια τυπική, ξερή χειρονομία, αλλά μια αγκαλιά με το νόημα όλου του κόσμου... Πρέπει να είναι το δεύτερο σπίτι του ανθρώπου (το πρώτο είναι η κοιλιά της μητέρας). Εκεί θα βρίσκει το παιδί ότι το γεμίζει ψυχικά, πνευματικά· στην συστηματική, συχνή αγκαλιά θαλπωρής των γονέων... Σε αυτήν δεν μπορεί να ύπαρξη ασέβεια, ανυπακοή, αδιαφορία, αλλά αγάπη και προσκόλληση και υπακοή. Όποια άλλη διαφορετική αγκαλιά που έχει να προσφέρει ο κόσμος, μετά θα βιώνεται ως ξένη, περίεργη, ανάρμοστη και απορριπτέα. Το παιδί αυτό θα έχει "σπίτι" (τις αγκαλιές των γονέων) με όλα όσα χρειάζεται η ψυχή του και αυτό το σπίτι δεν θα μπορεί να το πληγώσει... Όλα τα άλλα, ασυνείδητα θα του είναι άσχετα, εξωγενή, περιττά.

    Σκεφτείτε, πόσοι άνθρωποι θα ήταν διαφορετική με αυτήν την απλή αν και βαθύτατη γνώση, πόσοι γονείς θα ήταν καλύτεροι, ουσιαστικά ωφελιμότεροι στα παιδιά τους.... Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι κοινωνίες μας....

Διδάξτε την σημασία και βαρύτητα της αγκαλιάς με άγιο περιεχόμενο στις εκκλησίες σας.

Ματθ.23:37...ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία αὐτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας...

Λου.15:20 Καὶ ἀναστὰς ἦλθεν πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.

Πραξ.20:37 ἱκανὸς δὲ κλαυθμὸς ἐγένετο πάντων, καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν

Παρ.4:7-8 Η σοφία είναι το πρώτιστον· απόκτησον σοφίαν· και υπέρ πάσαν απόκτησίν σου απόκτησον σύνεσιν. 8 Ανάλαβε αυτήν και θέλει σε υψώσει· θέλει σε δοξάσει, όταν εναγκαλισθής αυτήν.

(Το παιδί που αγκαλιάζει εσένα, καθώς το αγκαλιάζεις, θα αγκαλιάζει την σύνεση σου εν καιρώ ως δική του... Τελικά θα υψώνει και θα δοξάζει εσένα και το παράδειγμα σου στην ζωή του, στις αποφάσεις του.)

-Αν μη τι άλλο, ως πατέρας και μητέρα, με γλυκό τρόπο αγκάλιαζε το παιδί σου 4-5 φορές την ημέρα με το ένα χέρι και με τα δύο, από πολύ μικρή ηλικία... Του εξασφαλίζεις έτσι "σπίτι" με γερό θεμέλιο από το οποίο δεν θα θέλει να φύγει και στο οποίο δεν θα θέλει να ασεβήσει...

©

www.ipertisalithias.gr