«Όλα εξαρτώνται από την σχέση μας με τον Θεό…»

Τι να εννοεί «ο ποιητής»;

Για να μπούμε στο πνεύμα, διαβάζουμε:

Α’Κορ.3:6-15 / Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ' ο Θεός ηύξησεν· 7 ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ' ο Θεός ο αυξάνων. 8 Ο φυτεύων δε και ο ποτίζων είναι έν· και έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά τον κόπον αυτού. 9 Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· ΣΕΙΣ ΕΙΣΘΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΡΟΣ, του Θεού οικοδομή. 10 Εγώ κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εμέ ΩΣ ΣΟΦΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΕΘΕΣΑ, άλλος δε εποικοδομεί· έκαστος όμως ΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΠΏΣ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΕΊ· 11 διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται (δηλαδή δεν επιτρέπεται) να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός. 12 ΕΆΝ ΔΕ ΤΙΣ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗ επί το θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· 13 ΕΚΑΣΤΟΥ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΘΕΛΕΙ ΦΑΝΕΡΩΘΗ· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ ΘΕΛΕΙ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΚΑΣΤΟΥ οποίον είναι. 14 Εάν το έργον τινός, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΠΩΚΟΔΟΜΗΣΕ μένη, θέλει λάβει ΜΙΣΘΟΝ· 15 εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ΖΗΜΕΙΩΘΗ, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός.

   —«Άραγε καταλαβαίνεις τι διαβάζεις;» ρώτησε ο Φίλιππος τον Αιθίοπα άρχοντα…

    Έχουμε ακούσει πολλές φορές «Όλα εξαρτώνται από την σχέση μας με τον Θεό…» και είναι σωστό αυτό, αλλά μόνο μέσα στο πλαίσιο του και αυτό πρέπει ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ.

    Ας το αποσαφηνίσουμε λοιπόν.

    Αν και στο σχέδιο του Θεού πράγματι ήταν και είναι να έχουμε προσωπική σχέση μαζί Του, δεν ήταν στο σχέδιο του Θεού να έχουμε προσωπική σχέση μαζί Του αποκομμένοι από το Σώμα Του· κατ’ οικονομίαν, προβλέπεται να είναι κάτι τέτοιο η εξαίρεση στον κανόνα. Καθόλου τυχαίο.

(Ξαναδιαβάστε αυτή τη παράγραφο, πρέπει να το πιάσουμε αυτό.)

    Αν και είμαστε πνευματικά αυθύπαρκτοι, δεν παύουμε να είμαστε ως δέντρα, φυτεμένα στον αγρό του Θεού και κάθε δέντρο εκεί προβλέπεται να φέρει ΜΟΝΟ τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.

    Αυτό σημαίνει ότι αν και θα δώσουμε μόνοι μας λόγο στον Θεό για την πορεία μας, θα παίξει ρόλο στον λόγο αυτό και η καλλιέργεια της πνευματικής γης στην οποία δεχτήκαμε να φυτευτούμε...

    Σε αυτόν το τεράστιο αγρό υπάρχουν "χωράφια", "τεμάχια οικοπέδων", που ονομάζουμε "τοπικές εκκλησίες" ή συναθροίσεις. Σε αυτές υπάρχουν οι «καλλιεργητές»....

    Πρακτικά να το δούμε, όταν ενωνόμαστε με τον Ιησού Χριστού στα Μάτια του Πατέρα, συνήθως (όπως και το ήθελε) ενσωματωνόμαστε σε μία τοπική συνάθροιση. Αυτό όμως σημαίνει, ότι η προσωπική σχέση στην οποία μπήκαμε με τον Κύριο, θα πάρει κατά κανόνα ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ που αυτή η συνάθροιση, στο όποιο χωράφι, με του όποιους καλλιεργητές, θα καλλιεργήσει...

    Θα μπορούσε το σχέδιο του Θεού, να μην όριζε ότι θα ανήκουμε στο πνευματικό Σώμα του Κυρίου και να είμασταν όλοι πνευματικά ανεξάρτητες υπάρξεις καλλιεργούμενοι μόνο από τον Ίδιο, αλλά δεν το ήθελε έτσι... Μας είπε γιατί. Επειδή ως άνθρωπος (τελικά μεταξύ άλλων ανθρώπων), "δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος"... Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να μας φροντίσει μέσω ομοιών μας. Ορατών, φυσικών, ομοιών μας. Αυτοί... ΑΥΤΟΙ... φέρουν την ευθύνη να μας διαμορφώσουν με βάση το θέλημα και τις αρχές του Θεού που προβλέπεται να έχουν καλλιεργηθεί πρώτα στις δικές τους ζωές από τους προέχοντες αυτών και η έτσι ο Θεϊκός κύκλος, ένας Θεού και αναγεννημένων ανθρώπων, να συνεχίζεται μέχρι την Έλευση του Κυρίου...

Μία ερώτηση. Είσαι τέτοιος καλλιεργητής, πώς καλλιεργείς, τι καλλιεργείς:

Πράξ.20:29-31 / Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών. 31 Διά τούτο αγρυπνείτε, ενθυμούμενοι ότι ΤΡΙΑ ΕΤΗ ΝΥΚΤΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΝ ΔΕΝ ΕΠΑΥΣΑ ΝΟΥΘΕΤΩΝ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ ΕΝΑ ΕΚΑΣΤΟΝ.

Λου.13:6-9 / Έλεγε δε ταύτην την παραβολήν· Είχε τις συκήν πεφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΥΡΕ. 7 Και είπε προς τον ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΝ· Ιδού, ΤΡΙΑ ΕΤΗ έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και δεν ευρίσκω· ΕΚΚΟΨΟΝ ΑΥΤΗΝ· διά τι ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΗΝ; 8 Ο δε αποκριθείς λέγει προς αυτόν· ΚΥΡΙΕ, ΑΦΕΣ ΑΥΤΗΝ και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρίαν· 9  και εάν μεν κάμη καρπόν, καλώς· ει δε μη, ΘΕΛΕΙΣ ΕΚΚΟΨΕΙ ΑΥΤΗΝ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΑ.

    -Η δική σου τοπική συνάθροιση λοιπόν, είναι ένα μικρό οικόπεδο/χωράφι στην αγρό του Θεού και εσύ ως δέντρο έχεις μία προσωπική σχέση με τον Θεό, αλλά στα πλαίσια επίδρασης του χωραφιού στο οποίο έχεις φυτευτεί. Θέλεις δεν θέλεις, αυτή η συνάθροιση με αυτούς τους καλλιεργητές, θα έχει τις επιδράσεις της πάνω σου. Προβλέπεται να είναι άγιες οι επιδράσεις, αλλά δυστυχώς, ίσως και τραγικώς, μπορεί και να μην είναι. Ο βαθμός των επιδράσεων αυτών που δεν είναι άγιες, εξαρτάται από το πόσο βαθιές ρίζες έχεις στον Θεό όπου θα μπορείς να αντλείς συνεχώς δύναμη ζωής και αντίστασης κατά αυτών. Συνήθως, πολλοί δεν έχουν τόσο βαθιές ρίζες, ειδικά αν η επίδραση τέτοιων καλλιεργητών είναι πάνω τους από τότε που ήταν νεόπιστοι και έτσι θα πάρουν την εσωτερική μορφή και εξωτερική εικόνα/έκφραση που αυτοί καθόρισαν...

    Είμαστε λοιπόν συγκοινωνούντα δοχεία.... ΕΚΤΟΣ, αν ο Θεός σε τιμήσει και σε βγάλει στην άκρη ένα διάστημα, σε βγάλει δηλαδή "στην έρημο...." για ιδιαίτερα μαθήματα, για ειδική καλλιέργεια... Αυτό όμως, όπως δείχνει η ιστορία, συμβαίνει σε κάποιους καλλιεργητές, όχι σε όλους.

     Ο σωσμένος λοιπόν, θα βρεθεί στον αγρό του Θεού και θα καλλιεργείται ως δέντρο από καλλιεργητές διάφορους, που δυστυχώς διαφέρουν μεταξύ τους αναλόγως το χωράφι τους, το οποίο οι προηγούμενοι έχουν ετοιμάσει και για αυτούς. Η μορφή που έτσι θα παίρνουν, θα είναι ανάλογη.... Η προσωπική μας σχέση με τον Θεό θα δοκιμάζεται συνεχώς, αλλά θα διαμορφώνεται είτε από υπακοή σε αυτούς, είτε από υπακοή πρωτίστως στον Θεό και μετά σε αυτούς που συμφωνούν με το θέλημα και αρχές του Θεού...

    Δεν πρέπει να ξεχνάμε εδώ, ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, επειδή είμαστε ενωμένοι πρωτίστως με Αυτόν, με την πηγή της ζωής και όχι το έδαφος που άλλοι έστρωσαν. Έχεις έτσι πάντα την δυνατότητα να αλλάξεις «χωράφι» και «καλλιεργητές» και αν ακόμα δεν μπορείς να βρεις, μην ανησυχείς, ο Θεός δεν θα σε εγκαταλείψει, αλλά να ξέρεις ότι πιθανολογικά, ο αγώνας της πίστεως σου θα είναι ανθρωπίνως μοναχικός και ίσως πιο δύσκολος έξω από τις αρχικές συντεταγμένες του Θεού. Βλέπουμε έτσι, την βαρύτητα που έθεσε ο Θεός όχι μόνο στην προσωπική μας σχέση μαζί Του, αλλά στην προσωπική μας σχέση μαζί Του μέσω της Εκκλησίας Του.

    Φαίνεται ότι μάλλον εδώ τελειώνει η ιστορία. Όχι. Εδώ ξεκινάει…!...

©

www.ipertisalithias.gr