Υπέρ της Αληθείας

Λογική και πίστη

Ενδιαφέροντα για Ορθόδοξους/Καθολικούς

Ενδιαφέροντα για Χριστιανούς Διαμαρτυρόμενους

Ενδιαφέροντα για άθεους

Ενδιαφέροντα για τους λεγόμενους «Μαρτύρες του Ιεχωβά»

Ενδιαφέροντα για Μουσουλμάνους
The real Islam, for Muslims

"Νουθετείτε αλλήλους"

Διάφορα θέματα

Topics in various languages

Ομιλίες

Βίντεο

Ενδιαφέροντα link/σύνδεσμοι

Προτάσεις για βιβλιοφάγους

Τα βιβλία μου

Υπάρχουν ψυχές αποθανόντων πιστών γύρω μας,

που μας βλέπουν;

Πρόσφατα ρώτησα αδερφούς στο facebook μήπως τελικά έχουν δίκιο οι Ορθόδοξοι/Καθολικοί που πιστεύουν ότι το Εβρ.12:1, 22-23.

Η απάντηση λοιπόν που εγώ δίνω είναι η εξής:

Φυσικά δεν έχουν δίκιο. Μα πώς να έχουν δίκιο όταν η θρησκεία τους δεν έχει καμία σχέση με τις διδαχές του Αγίου Πνεύματος όπως αυτές διδάσκονται στην Αγία Γραφή;;

Η θέση μου λοιπόν είναι ότι ο απόστολος Παύλος μιλώντας για «τοσούτου νέφους μαρτύρων» δεν αναφέρεται στις ψυχές των πιστών που είναι με τον Κύριο και δήθεν μας βλέπουν, αλλά σε ζωντανούς ανθρώπους (απίστους και πιστούς). Είχε έγνοια την μαρτυρία που δίνουν οι πιστοί στους γύρω πράγμα που φαίνεται όπως θα εντοπίσουμε για αρχή, στην εξής περικοπή:

Α’Τιμ.3:2-10 δει ουν τον επισκοπον ανεπιληπτον ειναι μιας γυναικος ανδρα νηφαλιον σωφρονα κοσμιον φιλοξενον διδακτικον 3 μη παροινον μη πληκτην μη αισχροκερδη αλλ επιεικη αμαχον αφιλαργυρον 4 του ιδιου οικου καλως προισταμενον τεκνα εχοντα εν υποταγη μετα πασης σεμνοτητος 5 ει δε τις του ιδιου οικου προστηναι ουκ οιδεν πως εκκλησιας θεου επιμελησεται 6 μη νεοφυτον ινα μη τυφωθεις εις κριμα εμπεση του διαβολου 7 δει δε αυτον και μαρτυριαν καλην εχειν απο των εξωθεν ινα μη εις ονειδισμον εμπεση και παγιδα του διαβολου 8 διακονους ωσαυτως σεμνους μη διλογους μη οινω πολλω προσεχοντας μη αισχροκερδεις 9 εχοντας το μυστηριον της πιστεως εν καθαρα συνειδησει 10 και ουτοι δε δοκιμαζεσθωσαν πρωτον ειτα διακονειτωσαν ανεγκλητοι οντες

Ας δούμε λοιπόν τα λόγια αυτά του αποστόλου Παύλου στην προς Εβραίους επιστολή του θα πω σε αυτό το σημείο ότι όποιος έχει μελετήσει τον απόστολο Παύλο θα διακρίνει παντού και έτσι εύκολα, τον υπερβολικό χαρακτήρα της Γραφής του. Δυστυχώς, δεν θεωρώ ότι πολλοί το έχουν κάνει, οπότε πρέπει να αποδείξω το αυτονόητο με βάση τι ο ίδιος λέει στα συμφραζόμενά του, αλλά και αλλού και ευτυχώς μπορώ αβίαστα να το κάνω.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, διαβάζοντας την σχετική περικοπή που επικαλούνται οι Καθολικοί και Ορθόδοξοι.

(Πρώτα στο αρχαίο κείμενο και μετά στην μετάφραση του Βάμβα προς διευκόλυνση.)

Αρχαίο/Εβρ.12:1 Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα

Βάμβας/Εβρ.12:1 Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα

Τα δεδομένα:

1) Η μετάφραση του Βάμβα αυθαιρέτως προσθέτει την λέξη «υπό» που σημαίνει «κάτω από», ως εμείς να είμαστε κάτω από αυτούς. Το αρχαίο κείμενο βέβαια δεν εμπεριέχει αυτήν την λέξη και διάκριση προφανώς προστέθηκε στου Βάμβα, επειδή γίνεται αναφορά σε νέφος, δηλαδή σε σύνεφο που άρα είναι από ψηλά, κάτω από το οποίο («υπό») είμαστε δήθεν εμείς. Στο Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Liddel- Scott διαβάζουμε: (Κόκκινη έμφαση δική μου.)

νέφος, -εος, τό, I. 1. σύννεφο, όγκος ή σωρός από σύννεφα, σε Όμηρ. κ.λπ. 2. μεταφ., θανάτου νέφος, σύννεφο θανάτου, στον ίδ.· ομοίως, σκότου νέφος, λέγεται για τύφλωση, σε Σοφ.· νέφος οἰμωγῆς, στεναγμῶν, σε Ευρ.· νέφος ὀφρύων, «σύννεφο» πάνω από τα φρύδια, στον ίδ. II. μεταφ. επίσης, λέγεται για μεγάλο πλήθος, σύννεφο ανθρώπων ή πουλιών, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.· νέφος πολέμοιο, σύννεφο μάχης, δηλ. μεγάλο πλήθος μαχομένων, σε Ομήρ. Ιλ.

-Έτσι λοιπόν, μένοντας στο αρχαίο κείμενο, παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει η λέξη «υπό» και έτσι δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι οι πιστοί είναι «υπό», κάτω από την επίβλεψει αγίων ψυχών.

2) Υπάρχει όμως μία άλλη λέξη που περιγράφει πότε και που ακριβώς βρίσκεται το νέφος μαρτύρων και είναι η λέξη «περικείμενον» (από το περίκειμαι) και αυτή σημαίνει «γύρω από». Διαβάζουμε στο ίδιο λεξικό:

(Δική μου επισήμανση σε μπλε και έμφαση σε κόκκινο.)

περί-κειμαι, απαρ. -κεῖσθαι, μέλ. -κείσομαι· χρησιμ. ως Παθ. του παρακατατιθημι, I. 1. βρίσκομαι ολόγυρα, με δοτ., εὗρεδὲ Πατρόκλῳ περικείμενον ὃν φίλον υἱὸν, βρήκε το γιο της ξαπλωμένο έχοντας τα χέρια του γύρω από τον Πάτροκλο, σε Ομήρ. Ιλ.· γωρυτὸς τόξῳ περίκειτο, υπήρχε θήκη γύρω από το τόξο, σε Ομήρ. Οδ.· απόλ., είμαι ξαπλωμένος ή κείμαι ολόγυρα, σε Ησίοδ.· τὰ περικείμενα χρυσία, φύλλα χρυσού τοποθετημένα από πάνω (σε άγαλμα από ελεφαντοστό) (προσέξτε εδώ, λέγοντας τοποθετημένα από πάνω, φυσικά δεν εννοεί στον αέρα, αλλά εννοεί φύλλα χρυσού κολημμένα πάνω στο άγαλμα, ουσιαστικά φύλλα χρυσού που το περιτύλιγαν ολόκληρο), σε Θουκ. 2. μεταφ., οὐδέ τί μοι περίκειται, δεν υπάρχει ωφέλεια για μένα, δεν υπάρχει τίποτα για μένα, σε Ομήρ. Ιλ. II. με αιτ. πράγμ., έχω ολόγυρά μου, φορώ, κυρίως στη μτχ. περικείμενοι (τελαμῶνας) περὶ τοῖσι αὐχέσι, σε Ηρόδ.· περίκειμαι δύναμιν, προικισμένος με δύναμη, σε Πλούτ.· περίκειμαι ἅλυσιν, με αλυσίδα ολόγυρά μου, σε Κ.Δ.

----Συμπληρώνω ότι η λέξη περίκειμαι, σε μορφή περίκειται βρίσκεται στο ίδιο βιβλίο, στην Εβρ.5:2 και πάλι φυσικά αναφέρεται σε ασθένεια που που περιβάλει, «και αυτος περικειται ασθενειαν».

Όσο αφορά το πρώτο μας σημείο λοιπόν, μαθαίνουμε για μάρτυρες που είναι περικείμενοι, δηλαδή γύρω μας, και αυτοί είναι πολλοί ως μάζα ανθρώπων, δηλαδή σαν ένα μεγάλο διάσπαρτο νέφος γύρω μας. Προβληματισμός: Αν σήμερα σας έλεγα, Υπάρχει πλήθος μαρτύρων τριγύρω μας, τι θα καταλαβαίνατε; Ότι απλά, γύρω μας είναι πολλοί άνθρωποι μας βλέπουν, σωστά; Ωραία, τότε γιατί ο Παύλος να εννοεί κάτι άλλο;

Ερώτηση: Στο εδάφιο 1 που εξετάζουμε, είναι ζωντανοί άνθρωποι εδώ στην γη αυτοί οι μάρτυρες ή ψυχές των νεκρών πιστών εδώ στην γη; Φυσικά το πρώτο, εφόσον περιγράφονται ως να είναι τριγύρω μας και όχι από πάνω μας. Αυτό λέει η λογική μέχρι στιγμής, εξάλλου, δεν υπάρχει διδασκαλία που λέει ότι οι ψυχές μένουν μεταξύ μας στην Γραφή, αλλά το αντίθετο, ότι φεύγουν να είναι με τον Κύριο, ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ πιστών και απίστων, π.χ. διαβάζουμε για τον άνθρωπο:

Εκκ.12:7 και επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.

Παρ.9:18 Αλλ' αυτός αγνοεί ότι εκεί είναι οι νεκροί, και εις τα βάθη του άδου οι κεκλημένοι αυτής.

Πράξ.7:59 Και ελιθοβόλουν τον Στέφανον, επικαλούμενον και λέγοντα Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου.

Β’Κορ.5:8 θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.

Φιλιπ.1:23 Διότι στενοχωρούμαι υπό των δύο, έχων μεν την επιθυμίαν να αναχωρήσω και να είμαι με τον Χριστόν διότι είναι πολύ πλέον καλήτερον

Β’Πέτ.1:13-14 Στοχάζομαι όμως δίκαιον, εφ' όσον είμαι εν τούτω τω σκηνώματι, να σας διεγείρω διά της υπενθυμίσεως, 14 επειδή εξεύρω ότι εντός ολίγον θέλω αποθέσει το σκήνωμά μου, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μοι εφανέρωσε.

(Οι Ορθόδοι/Καθολικοί θα του λέγανε, Μην ανησυχείς, θα μας τα λες και μετά, αφού φύγεις από το σκήνωμά σου...)

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια χωρία διάσπαρτα σε όλη τη Γραφή, να έχει δήθεν αλλάξει η «οικονομία», όπου οι ψυχές αγίων πλέον μπορούν να έρθουν σε επαφή με τους πιστούς ανθρώπους και να αποσιωπάται εντελώς το ζήτημα στην Καινή Διαθήκη! (Περεταίρω, σχετικά με μεσιτείες αγίων, μπορείτε να διαβάσετε διάλογό με «Ορθόδοξο» εδώ:

http://www.ipertisalithias.gr/index.php?cat=2&id=28&bg=3#article)

3) Η λέξη «μαρτύρων» και το ρήμα «μαρτύρησε» αναφέρεται πάλι από τον ίδιο δύο φορές στο ίδιο βιβλίο, μιλώντας φυσικά για ζωντανούς ανθρώπους:

2:6 Εμαρτύρησε δε τις εν τινί μέρει, λέγων· Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν, Η ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;

10:28 Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωϋσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος·

4) Βλέπουμε ότι το εδ.1 ξεκινάει με την λέει «τοιγαρούν». Αυτή η λέξη φανερώνει ότι ό,τιδήποτε πρόκειται να ειπωθεί, αφορά σε κάτι που προηγουμένως ειπώθηκε, δηλαδή συνδέεται με κάποια προηγούμενη πληροφορία. Η λέξη λοιπόν αυτή σημαίνει «για αυτό λοιπόν», διαβάζουμε:

τοι-γάρ, 1. = τοί γε ἄρα, έτσι λοιπόν, επομένως, συνεπώς, σε Όμηρ., Αττ. 2. επιτετ. τύπος τοιγαροῦν, Ιων. τοιγαρῶν, γι' αυτό λοιπόν, σε Ξεν.· επίσης στους ποιητές, σε Σοφ. 3.τοιγάρτοι, σε Πλάτ.

Και πράγματι, φυσικά, συνδέεται το εδ.1 με το εδ.39-40 του προηγούμενου κεφαλαίου όπου μιλάει για τους διωγμούς που υπέστησαν οι πιστοί που όμως κράτησαν την καλή μαρτυρία πίστεως προς του έξω. Ας το δούμε στο πλαίσιο του:

Εβρ.11:37 ελιθασθησαν επρισθησαν επειρασθησαν εν φονω μαχαιρας απεθανον περιηλθον εν μηλωταις εν αιγειοις δερμασιν υστερουμενοι θλιβομενοι κακουχουμενοι 38 ων ουκ ην αξιος ο κοσμος εν ερημιαις πλανωμενοι και ορεσιν και σπηλαιοις και ταις οπαις της γης 39 και ουτοι παντες μαρτυρηθεντες δια της πιστεως ουκ εκομισαντο την επαγγελιαν 40 του θεου περι ημων κρειττον τι προβλεψαμενου ινα μη χωρις ημων τελειωθωσιν

Το ερώτημα είναι, τι σημαίνει εδώ η λέξη «μαρτυρηθέντες», ποια σημασία φέρει. Την απάντηση μας την δίνει το ίδιο το κεφάλαιο, τρεις φορές πριν το εδ.39. Είναι ένα λεπτό σημείο που πρέπει να πιάσουμε... θα μπορούσα να το παρακάμψω, διότι δεν το θεωρώ απαραίτητη ανάλυση, όμως έχει και αυτή κάτι να προσθέσει ως λεπτομέρια. Σημαίνει λοιπόν «δόθηκε μαρτυρία» προβλεπόμενη. Ουσιαστικά εδώ αναφέρεται σε απόδειξη πίστεως, απόδειξη από αυτόν που την δίνει και σε αυτόν που την αναγνωρίζει. Η «μαρτυρία» είναι η αλήθεια που δίνεται και έτσι γίνεται φανερεί σε κάποιον. Όταν αυτή φανερώνεται, ουσιαστικά μαρτυρείται από αυτόν που την φανερώνει με όποιο λόγο ή έργο. Ταυτόχρονα, αυτή η μαρτυρία μας, για να είναι μαρτυρία, πρέπει να έχει αποδέκτη ο οποίος αναγνωρίζει αυτό που φανερώνουμε ως αλήθεια. Αυτός που αναγνωρίζει την αλήθεια που φανερώνουμε (εδώ περί πίστεως), ουσιαστικά γίνεται με την σειρά του μάρτυρας ο ίδιος και έτσι μαρτυρεί ότι πράγματι φανερώσαμε του λόγου το αληθές. Το να μαρτυρώ λοιπόν ότι είσαι πιστός, σημαίνει ότι εσύ έδωσες την μαρτυρία σου και εγώ την αναγνώρισα ως γνήσια, αποδεδειγμένα αληθινή. Ουσιαστικά έτσι και οι δύο «μαρτυρούμε», εσύ πρώτος, εγώ δεύτερος. Αυτό τώρα βγαίνει ως νόημα, από αρκετά άλλα εδάφια της Καινής Διαθήκης, αλλά πιο σπουδαία, από τα ακόλουθα εδάφια στο ίδιο αυτό κεφάλαιο.

Διαβάζουμε λοιπόν στις προηγούμενες σχετικές αναφορές περί μαρτυρίας:

11:1-2 εστιν δε πιστις ελπιζομενων υποστασις πραγματων ελεγχος ου βλεπομενων 2 εν ταυτη γαρ εμαρτυρηθησαν οι πρεσβυτεροι 3………

-Μέσω της πίστεως αυτής των πρεσβυτέρων λοιπόν, δόθηκε μαρτυρία (πίστης) για τους πρεσβύτερους από όσους είδαν την μαρτυρία τους.

11:4 πιστει πλειονα θυσιαν αβελ παρα καιν προσηνεγκεν τω θεω δι ης εμαρτυρηθη ειναι δικαιος μαρτυρουντος επι τοις δωροις αυτου του θεου και δι αυτης αποθανων ετι λαλει

-Μαρτυρήθηκε λοιπόν ο Άβελ ότι είναι δίκαιος, από τον Θεό, καθώς η θυσία του μαρτυρήθηκε από μόνη της μέσω της πίστης του, ως μεγαλήτερη του Κάην.

11:5 πιστει ενωχ μετετεθη του μη ιδειν θανατον και ουχ ευρισκετο διοτι μετεθηκεν αυτον ο θεος προ γαρ της μεταθεσεως αυτου μεμαρτυρηται ευηρεστηκεναι τω θεω

-Δόθηκε μαρτυρία/απόδειξη (προς τους άλλους), ότι ο Ενώχ ευερήστησε τον Θεό, πριν ακόμα ο Θεός τον μεταθέσει για να είναι μαζί Του. Νοηματικά εδώ υπαινίσσεται ότι ο Θεός τον μετέφερε σε Αυτόν λόγω της προϋπάρχουσας πίστης του.

Βλέπουμε μέχρι εδώ ότι ο Παύλος φέρνει στο μυαλό του αυτό που μαρτυρείται από εμάς, στα μάτια των άλλων, αυτό που φανερώνεται και αυτό που ταυτόχρονα βλέπεται! Με το ίδιο πνεύμα λοιπόν γράφει και το εδ.39:

και ουτοι παντες μαρτυρηθεντες δια της πιστεως ουκ εκομισαντο την επαγγελιαν

-Δηλαδή, οι προηγούμενοι όλοι, στους οποίους αναφέρθηκε, από το 1^ο μέχρι και 38^ο εδάφιο, «μαρτυρήθηκαν» (ως γνήσιοι πιστοί) σε μας, μέσω της πίστεως τους (ασχέτως που δεν έλαβαν ακόμα την επαγγελία), δηλαδή φανέρωσαν/απέδειξαν την πίστη τους σε όσους ήρθαν σε επαφή μαζί τους, οι οποίοι και την αναγνώρισαν, καθώς πράγματι αυτοί δώσανε την αληθινγ μαρτυρία τους.

Οπότε, μέχρι αυτό το σημείο, ο Παύλος φέρνει την σκέψη την μαρτυρία περί πίστεως που εκπέμπεται προς τους γύρω και αναγνωρίζεται από αυτούς.

Συνεχίζει τώρα αμέσως και συνδέει με το «τοιγαρουν»(στο 12:1), την μαρτυρία περί πίστεως προς και από τους έξω (θυμηθείτε πάλι Α’Τιμ.3:7 στην αρχή της μελέτης αυτής) την οποία είχε στην σκέψη του, λέγοντας τους:

Τοιγαροῦν (για αυτό λοιπόν) καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα

-Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που αποτελούν το «νέφος μαρτύρων»; Σε όλα τα προηγούμενα χωρία που είδαμε, ποιοι ήταν οι «μάρτυρες»; Οι ψυχές των πεθαμένων αγίων ή οι ζωντανοί άνθρωποι; Φυσικά οι ζωντανοί άνθρωποι, που είναι «γύρω» (περικείμενον ημίν) από τους πιστούς. Σε αυτό το σημείο, είναι κλειδί να αντιληφθούμε ότι θα ήταν παράξενο, απρόβλεπτο άλμα, να μιλάει συνεχώς προηγουμένως για την μαρτυρία μας προς τους άλλους και αυτωνών για εμάς, και ξαφνικά να κάνει αναφορά σε πολλούς μάρτυρες που είναι ψυχές και έτσι όχι άνθρωποι γύρω μας...!!

Αλλά ποιους λοιπόν πολλούς μάρτυρες έχει υπόψη ο Παύλος, στους οποίους πρέπει να δίνουμε καλή μαρτυρία ως εργάτες του Θεού, που συνεχώς ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους, σκοπίμως ή τυχαία; Ακούστε τον και συμπαιρένετε μόνοι σας:

Πράξ.7:30 Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι, 31 διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.

18:4 Διελέγετο δε εν τη συναγωγή κατά παν σάββατον και έπειθεν Ιουδαίους και Έλληνας.

20:18 Και ότε ήλθον προς αυτόν, είπε προς αυτούς· Σεις εξεύρετε, από της πρώτης ημέρας αφ' ης επάτησα εις την Ασίαν, πως επέρασα μεθ' υμών όλον τον χρόνον, 19 δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών, οίτινες μοι συνέβησαν εν ταις επιβουλαίς των Ιουδαίων, 20 ότι δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ' οίκους, 21 διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Ρωμ.3:9 Τι λοιπόν; υπερέχομεν των εθνικών; Ουχί βεβαίως· διότι προεξηλέγξαμεν Ιουδαίους τε και Έλληνας, ότι είναι πάντες υπό αμαρτίαν

Α’Κορ.1:23 ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν, 24 εις αυτούς όμως τους προσκεκλημένους, Ιουδαίους τε και Έλληνας, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν·

10:32 Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού,

----Για μένα προσωπικά, έχει κλείσει το θέμα, όμως υπάρχει και άλλο φως, όσο αφορά ποιους πολλούς μάρτυρες έφερνε στην σκέψη του, δηλαδή ανθρώπους ή ψυχές πιστών. Ας το δούμε.

5) Προσέξτε τώρα. Οι λέξεις «τοσούτον... νέφος μαρτύρων» μιλάει για πάρα πολλούς μάρτυρες.

Άραγε, υπάρχει προηγούμενο να μιλάει ο Παύλος 1) για πολλούς μάρτυρες και αν ναι, 2) αυτοί ήταν ζωντανοί ή ψυχές νεκρών, και 3) σε τι πλαίσιο αναφέρεται σε αυτούς, δηλαδή παρόμοιο ή όχι; Βεβαίως το κάνει, ας το δούμε:

Α’Τιμ..6:11 συ δε ω ανθρωπε του θεου ταυτα φευγε διωκε δε δικαιοσυνην ευσεβειαν πιστιν αγαπην υπομονην πραοτητα 12 αγωνιζου τον καλον αγωνα της πιστεως επιλαβου της αιωνιου ζωης εις ην και εκληθης και ωμολογησας την καλην ομολογιαν ενωπιον πολλων μαρτυρων 13 παραγγελλω σοι ενωπιον του θεου του ζωοποιουντος τα παντα και χριστου ιησου του μαρτυρησαντος επι ποντιου πιλατου την καλην ομολογιαν 14 τηρησαι σε την εντολην ασπιλον ανεπιληπτον μεχρι της επιφανειας του κυριου ημων ιησου χριστου

Επιπλέον, προσέξτε σε αυτό το σημείο, ότι η ομολογία είναι συνώνυμη εδώ της μαρτυρίας! Μελετήστε προσεκτικά το εδ.13!!

Δείτε πόσο αυτή η περικοπη μοιάζει με την Εβρ.12:1!!

Επόμενη αναφορά σε πολλούς μάρτυρες:

Β’Τιμ.2:1 συ ουν τεκνον μου ενδυναμου εν τη χαριτι τη εν χριστω ιησου 2 και α ηκουσας παρ εμου δια πολλων μαρτυρων ταυτα παραθου πιστοις ανθρωποις οιτινες ικανοι εσονται και ετερους διδαξαι

Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο Παύλος 1) αναφέρεται και αλλού σε «πολλούς μάρτυρες» όπως κάνει στο Εβρ.12:1 μιλώντας για «τοσουτον...νέφος μαρτύρων», 2) για να μιλήσει φυσικά για ζωντανούς ανθρώπους, 3) είναι σε παρόμοιο πλαίσιο, που σχετίζεται δηλαδή με την πίστη/ομολογία/

χάρις.

Όλα αυτά αδερφοί, μάλιστα εν απουσία διδασκαλίας περί ψυχών αγίων που μας βλέπουν και εν παρουσία διδασκαλίας ότι οι πιστοί φεύγουν και πάνε να είναι με τον Κύριο, κάνουν ξέκάθαρο το τοπίο για κάθε ειλικρινη και σκεπτόμενο άνθρωπο.

Υπάρχει όμως και συνέχεια στην παρανόηση εκ μέρους αυτών των δύο θρησκειών. Όσοι κακομεταχειρίζονται το Εβρ.12:1, επικαλούνται στην συνέχεια και τα εδάφια 22-23 ως αυτά επίσης να μιλούν για το «νέφος μαρτύρων»... τα οποία όμως ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, ότι ο πιστός δήθεν βρίσκεται σε πανηγύρι και σύναξη πρωτότοκων και πνεύματα δικαίων που λάβανε την τελειότητα, και άρα αυτοί... μας βλέπουν.... Ας τα δούμε και μέσα στο πλαίσιο τους πάντα:

Βάμβας/Εβρ.12:20 διότι δεν υπέφερον το προσταττόμενον· Και ζώον εάν εγγίση το όρος, θέλει λιθοβοληθή ή με βέλη θέλει κατατοξευθή· 21 και τόσον φοβερόν ήτο το φαινόμενον, ώστε ο Μωϋσής είπε· Κατάφοβος είμαι και έντρομος· 22 αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, 23 εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα, 24 και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Άβελ. 25 Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον, καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών·

Ας δούμε τώρα για να ακριβολογούμε και το αρχαίο κείμενο:

Εβρ.12:20 ουκ εφερον γαρ το διαστελλομενον καν θηριον θιγη του ορους λιθοβοληθησεται η βολιδι κατατοξευθησεται 21 και ουτως φοβερον ην το φανταζομενον μωσης ειπεν ΕΚΦΟΒΟΣ ΕΙΜΙ ΚΑΙ ΕΝΤΡΟΜΟΣ 22 ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΕΛΗΛΥΘΑΤΕ σιων ορει και πολει θεου ζωντος ιερουσαλημ επουρανιω και μυριασιν αγγελων 23 πανηγυρει και εκκλησια πρωτοτοκων εν ουρανοις απογεγραμμενων και κριτη θεω παντων και ΠΝΕΥΜΑΣΙΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΤΕΤΕΛΕΙΩΜΈΝΩΝ 24 και διαθηκης νεας μεσιτη ιησου και αιματι ραντισμου κρειττονα λαλουντι παρα το αβελ 25 ΒΛΕΠΕΤΕ ΜΗ ΠΑΡΑΤΗΣΗΣΘΕ ΤΟΝ ΛΑΛΟΥΝΤΑ βλεπετε μη παραιτησησθε τον λαλουντα ει γαρ εκεινοι ουκ εφυγον τον επι της γης παραιτησαμενοι χρηματιζοντα πολλω μαλλον ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΤΟΝ ΑΠ ΟΥΡΑΝΩΝ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΙ

Ο απόστολος Παύλος λοιπόν τους λέει, ότι δεν ήρθανε σε μία απρόσιτη κατάσταση τρόμου, όπως ο λαός Ισραήλ ήρθε ενώ ο Μωυσής μεσολαβούσε για αυτούς στον Θεό και έπρεπε να υπακούνε, αλλά προσήλθανε (Βάμβα προς διευκόλυνση) σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι ουράνιο και πανέμορφο, σε κάτι φανταστικό, σε μία κατάσταση χαράς! «Προσήλθανε» οι πιστοί λοιπόν:

Εδ.22....εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, 23 εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα, 24 και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού

Βλέπετε την αντίθεση που θέλει να συνειδητοποιήσουν; Ότι οι πιστοί δεν προσέρχονται με τρόμο στον Θεό όπως στην εποχή του Μωυσή, αλλά θα πρέπει να τρέμουν αν αφού τους δόθηκαν τόσα ασύλληπτα, γυρίσουν την πλάτη τους σε Αυτόν που τους κάλεσε!

Προσέξτε τώρα. Αυτά είναι μία πνευματική θεώρηση που φανερώνει το πνευματικό σχέδιο του Θεού για τους πιστούς, δηλαδή «προσήλθαμε» εμείς οι πιστοί δια πίστεως, στο όρος Σιών, στη πόλη του Θεού, ναι ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΣΉΛΘΑΜΕ στην επουράνια Ιερουσαλήμ, στην παρουσία χιλιάδων αγγέλων, σε γιορτή και σύναξη πρωτοτόκων που γράφτηκε το όνομά τους στους ουρανούς, στην παρουσία του Θεού που είναι Κριτής πάντων και στη παρουσία των πνευμάτων των δικαίων που έλαβαν την τελιότητα καθώς φύγανε από αυτήν την ζωή, αλλά και στην παρουσία του Μεσίτης νέας διαθήκης, αλλά εκεί όπου υπάρχει το Αίμα του καθαρισμού από της αμαρτίες μας. Το προσέξατε όμως; Σε αυτήν την πνευματική εικόνα, που φανερώνει το σχέδιο του Θεού, ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΣΕΡΧΌΜΑΣΤΕ, όχι αυτή σε μας! Εμείς λόγω της πίστης, εισαγώμαστε σε αυτήν την «οικονομία»! Συνεπώς, πληροφορούμαστε ότι αφού πιστέψαμε, πρέπει να ξέρουμε σε τι κατάσταση μπήκαμε και ποια η σοβαρότατη ευθύνη μας σε αυτήν! Σε αυτό το πλαίσιο, καταλαβαίνει κανείς ότι εμείς που σωθηκαμε δια πίστεως, γίναμε δια πίστεως μέτοχοι του πανηγυριού και έτσι της χαράς του ως τέτοιο, στην σύναξη των πρωτοτόκων ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ(! ΌΧΙ ΕΔΏ ΣΤΗΝ ΓΗ!), όπου υπάρχουν και τα πνεύματα των δικαίων που έλαβαν την τελειότητα στην παρουσία του Θεού! Όλα αυτά που αναφέρονται (το όρος Σιών, η πόλη του Θεού η «επουράνια» Ιερουσαλήμ, οι άγγελοι, οι πρωτότοκοι ο Θεός Κριτής πάντων, τα νευματα των δικαίων, Ο μεσίτης Χριστός με την διαθήκη Του, καθώς και η άφεση προερχόμενη από το Αίμα Του, την θυσία Του), βρίσκονται πνευματικώς στον ουρανό, όχι εδώ μεταξύ μας! Π.χ. η νέα επουράνια Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε θα κατέβει από τον ουρανό, μαζί με όλα τα πνεύματα των πιστών, κατά την δεύτερη έλευση του Κυρίου. Δεν έχει λοιπόν ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ σχέση αυτή η περικοπή με αγίους δήθεν που είναι μεταξύ μας και μας βλέπουν και έρχονται σε επαφή μαζί μας!

Σε αυτά προσήλθαμε εμείς οι πιστοί λοιπόν, σε αυτό το σχέδιο του Θεού για εμάς, αλλά προειδοποιεί, ότι ειδικά σε αυτό, πρέπει να μείνουνε με υπακοή, επειδή το αιώνιο όφελος είναι ασύληπτο και η δε τιμωρία μας θα είναι χειρότερη από αυτή των Εβραίων όταν δεν υπάκουαν στον Μωυσή!

Για αυτό τους προειδοποιεί ο Παύλος αμέσως:

(Βάμβας) 25 Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον, καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών· 26 του οποίου η φωνή την γην εσάλευσε τότε, τώρα δε υπεσχέθη, λέγων· Έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν. 27 Το δε έτι άπαξ δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν ως χειροποιήτων, διά να μείνωσι τα μη σαλευόμενα. 28 Διά τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, διά της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν. 29 Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.

Κλείνοντας, για όποιον λοιπόν πιστεύει στα λεγόμενα του Θεού και αποστόλων Του, διακρίνει ότι δεν υπάρχει καμία βάση για τον ισχυρισμό Ορθοδόξων/Καθολικών στα χωρία Εβρ.12:1,22-23 ότι δήθεν οι ψυχές των πιστών είναι γύρω μας και μας βλέπουν.

Ο Θεός φυσικά, είναι αυτός που δίνει την πνευματική αύξηση,

σε ειλικρινείς ψυχές που που εκζητούν!

www.ipertisalithias.gr

Επιστροφή στην λίστα των άρθρων

Εκτύπωση του άρθρου